Het verhaal van een kliniekeigenaresse tijdens het Coronavirus

18 maart 2020 | Auteur: Dana Dijs-Bom

Een lege wachtkamer en de jasschortjes hangen gestreken aan de kapstok. Je maakt veel mee als ondernemer, maar dit scenario had ik me niet kunnen bedenken. Ik ben gewend om te bloggen in de rol van huidtherapeut en sta zelf niet heel graag op de voorgrond. Maar misschien is het niet verkeerd om een keer mijn ervaring als ondernemer te delen. Wat heb ik te verliezen? Graag vertel ik jullie iets over de week waarin ik de heftigste beslissing moest maken in mijn carrière. Lees verder hoe ik de afgelopen dagen beleefd heb en hoe Huidzorg Houten overeind probeert te blijven.

Ondernemersrisico

Natuurlijk ben je op de hoogte van ondernemersrisico’s. Bijvoorbeeld wanneer de verzekeringsadviseur mij uitlegde dat er geen dekking was bij het uitbreken van een oorlog, orkaan of overstroming. Dat lachten we altijd een beetje weg. Toch was ik me er altijd wel van bewust. Wat doe je als er geen cliënten meer komen? Wat als de zorgverzekeraars niet meer vergoeden? Wat als medewerksters langdurig ziek worden? Ik ben zeker niet snel bang, maar in de afgelopen twaalf jaar heb ik heus wel een aantal momenten gehad waarbij de verantwoording me even te veel werd. Maar passie voor het vak en de blije cliënten zorgden er altijd voor dat ik wilde doorzetten.

En dan breekt het Coronavirus uit…

Toen ik het nieuws hoorde ergens in februari bekroop mij weer dat onheilspellende gevoel. Maar dat het zover zou komen, wie had dat kunnen bedenken? Afgelopen vrijdag waren we in vier kamers nog volle bak aan het behandelen. De contactformulieren en nieuwe aanmeldingen bleven gewoon binnenkomen. Er waren zelfs nauwelijks afmeldingen voor maandag. Een collega met verkoudheid bleef voor de zekerheid thuis. Ergens voelde het niet goed.

Huidcongres op zaterdag

Op zaterdag stond een groot huidcongres gepland waar we met het hele team heen zouden gaan. In de kantine en de What’s app-groep was dit het onderwerp van gesprek. Met zoveel mensen bij elkaar komen, kan dat nog wel? Wat we normaal gesproken als een leuk en nuttig teamuitje beschouwden, werd nu een blok aan het been.

Ben ik nu verantwoordelijk om te handelen als leidinggevende? Van nature ben ik erg nuchter. Voor de zekerheid appte ik: Laten we als team niet gaan. Dit is geen ver-van-je-bed-show meer. Ik vergoed jullie kaartjes. Dat de opluchting zo groot was, had ik niet verwacht. Achteraf werd het congres gecanceld. En toen ging het ineens in een stroomversnelling.

Moeilijke beslissing

Zondagochtend werd ik wakker en toen wist ik het: de kliniek zal moeten sluiten. We hangen als huidtherapeut letterlijk boven de cliënt. Hoe kunnen we ooit 1,5 meter afstand bewaren? Ik belde mijn ouders om een paar uurtjes op onze drie kinderen te passen, zodat mijn man en ik naar de kliniek konden gaan. Ik zei: We moeten ons voorbereiden op een stressvolle week. De website van het MKB doorspitten, vast wat e-mails sturen naar onze adviseurs en accountant en natuurlijk werktijdverkorting aanvragen. Dan is dat maar vast gedaan.

Zondagavond probeerden we snel de kinderen op bed te leggen. Chaos aan de keukentafel, maar we moesten toch echt snel een knoop doorhakken. Het personeel had natuurlijk ook behoefte aan zekerheid. Gelukkig lieten ze mij die avond met rust om na te kunnen denken.

Je gevoel zegt: sluiten. Maar je verstand zegt: reken eens uit, ga je dat wel redden? Hoeveel weken kan je kosten maken zonder inkomsten? Besef je je wel wat dit kan betekenen voor de toekomst van Huidzorg Houten? Maar dan denk je aan de gezondheid: het grootste goed. Mijn collega en rechterhand Stephanie gaf het laatste zetje en bevestigde dat dit het juiste was. Geëmotioneerd besloten we om per direct de deuren te sluiten. Snel een post op social media en de cliënten van de volgende ochtend afbellen.

Crisismanagement

Na zo’n beslissing voel je je lamgeslagen door de gemixte gevoelens: opluchting wisselt zich af met verdriet en onzekerheid. Vooral als je ziet dat andere huidklinieken in de eerste instantie ‘gewoon’ open blijven, komen de twijfels af en toe opzetten: ik heb hier toch wel goed aan gedaan? Overdrijven we niet? Ja, het is zorg, maar geen vitale zorg.

Dan denk ik weer aan mijn medewerkers en alle stress rondom dit virus. Dat moet je niet willen. Als ik zelf niet meer behandel, dan kan ik dat hen ook niet laten doen. En dan, stel voor dat Huidzorg Houten openblijft en we besmetten iemand? Dat wil je niet op je geweten hebben. En hoeveel afmeldingen zullen we wel niet krijgen? Hoeveel zieke collega’s kunnen niet komen werken? Nee, dit is de juiste beslissing.

Gelijk handelen

Tijd om bij te komen van een zware nacht heb je in zo’n situatie niet. Maandagochtend snel een traantje wegpinken en direct in overleg. We schreven de punten op die als eerste gedaan moesten worden. Daarna zijn de officemanagers gelijk gestart met het telefonisch verzetten van de afspraken van deze week. Het doet ons goed hoe begripvol onze cliënten zijn. En… iedereen wil zijn of haar afspraak gelukkig verzetten. We doken in de financiën en kosten die afgeschreven gaan worden deze maand. We maakten een noodrooster en een takenlijst.

Uit de comfortzone

En nu: schouders eronder. Het zijn momenteel lange dagen. In de tussentijd proberen wij van de nood een deugd te maken. We zijn al begonnen met het maken van video’s, blogberichten, een grote voorjaarsschoonmaak en pakken de trainingen op die op de planning stonden. Dingen waar we anders nooit aan toe kwamen. We zien de voordelen er maar van in. Wat moet je anders?

Omdenken en relativeren

Ik moet eerlijk bekennen dat we door deze crisissituatie de kans pakken om de werkprocessen onder de loep te nemen. Wat kan efficiënter? Welke kosten zijn eigenlijk overbodig? Wat kunnen we zelf? Sowieso veel meer dan we denken. Misschien ontdekken we wel geheel nieuwe talenten in onszelf. Dan denk ik aan de ernstig zieke mensen en hun naasten. Die worden pas echt getroffen, Dana. En aan de onbaatzuchtige zorgverleners van vitale beroepen. Die nog véél meer op de proef worden gesteld.

Nog altijd tot uw dienst

Makkelijk zal het zeker niet gaan worden de komende maanden. Gelukkig zijn we een gezond bedrijf met een sterke basis, maar niemand weet hoe lang deze crisis gaat duren. Wij staan in ieder geval niet stil en gaan er alles aan doen om hier sterk uit te komen. Huidzorg Houten zal vooralsnog in april weer openen (hopelijk) in een geheel nieuw jasje. Ondertussen is er elke dag een huidtherapeut aanwezig om cliënten te voorzien van telefonisch advies en productadvies. Ook gaan we via onze blogs adviseren hoe je je huid thuis in optimale conditie kan houden.

Ik wil iedereen bedanken voor het vertrouwen en support, ook in deze tijd. Het geeft mij kracht en energie. Samen sterk, in voor- en tegenspoed. Opdat betere tijden aanbreken.

Dana Dijs Bom
Eigenaresse Huidzorg Houten

18 maart 2020 | Auteur: Dana Dijs-Bom