Meestal is hypertrichose erfelijk bepaald. Voor kinderen die oorspronkelijk afkomstig zijn uit landen rond de Middellandse Zee en Zuid-Aziatische landen is het vrij normaal om wat zwaarder behaard te zijn. Niet zelden zien we bij deze kinderen zodra zij in de puberteit komen, lichte donsbeharing ontstaan op het voorhoofd, bij de slapen, kin en hals en op de armen, rug en benen.

Een andere oorzaak van hypertrichose is het gebruik van medicijnen als fenytoïne (tegen epilepsie), minoxidil (tegen kaalheid), cyclosporine (tegen psoriasis) en corticosteroïden. Hypertrichose kan ook ontstaan door onderliggende ziektes, zoals anorexia nervosa, een traag werkende schildklier, infectieziekten of bepaalde vormen van kanker.

Haren kunnen overmatig aanwezig zijn op een bepaalde, bijzondere plek op het lichaam. Een voorbeeld is het Naevus van Becker, een lichtbruine goedaardige moedervlek waarin zich haren kunnen bevinden. Ook wrijving, ontstekingen en irritatie kunnen plaatselijk hypertrichose uitlokken.

Een zeer zeldzame en extreme vorm van hypertrichose is het Syndroom van Ambras, ook wel het ‘Weerwolfsyndroom’ waarbij de gehele huid bedekt is met fijne haren. Deze vorm ontstaat door een afwijking in de chromosomen van mensen met dit syndroom.

Bij hypertrichose is het belangrijk dat er onderzoek wordt gedaan naar onderliggende oorzaken. Mocht een medicijn de oorzaak zijn dan kan er wellicht gekeken worden of de medicatie aangepast kan worden. Indien er alleen sprake is van familiaire aanleg, dan kunt u meestal zonder aanvullend onderzoek behandeld worden in onze kliniek door middel van de door ons geboden definitieve ontharingsmethoden.

Er bestaan ook allerlei ontharingsmethoden voor thuis, maar het nadeel is dat deze slechts tijdelijk en zeer tijdrovend zijn. Daarnaast brengt scheren, harsen, epileren en waxen vaak huidklachten zoals ingegroeide haren, folliculitis en scheerirritatie met zich mee.